31 stycznia – 8 marca 2020
Wystawa czynna: od wtorku do niedzieli w godz. 11:00 – 19:00
Wernisaż: 30 stycznia 2020 o godz. 19:30
POZIOM 1
Kurator: Cezary Pieczyński
Współpraca: Galeria Piekary
Wystawa dla widzów pełnoletnich.
„Knaf’s Not Dead”
LESZEK KNAFLEWSKI (ur. 08.05.1960r. w Poznaniu) studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny) w latach 1980-1985, gdzie w pracowni prof. Jerzego Kałuckiego uzyskał dyplom z wyróżnieniem. W roku 1990 podjął pracę dydaktyczną na Wydziale Komunikacji Multimedialnej (Katedra Intermediów) Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu. Prowadził tam pracownię Audiosfery. Był również profesorem Wydziału Artystycznego Uniwersytetu Zielonogórskiego. Tworzył rysunki, fotografie, filmy, audioperformansy, obiekty i instalacje.
Na przełomie lat 70. i 80., grał jako perkusista w punkrockowych zespołach Sten, Rasa i Socrealizm. Później brał także udział w takich formacjach muzycznych, jak Art Sound Project, Drum Machina czy KOT. Ta ostatnia formacja, powstała w 2004 r., wywodzi się bezpośrednio ze wspomnianej pracowni Audiosfery, prowadzonej przez Knaflewskiego na poznańskiej uczelni artystycznej. W okresie studiów artysta był zaangażowany w działalność klubu DNO (1980-1981). Od 1983 roku, wraz z Mariuszem Krukiem, Wojciechem Kujawskim i Krzysztofem Markowskim współtworzył grupę artystyczną Koło Klipsa, związaną z poznańską Galerią Wielka 19. Z tego czasu pochodzą takie realizacje jak np. Dzidy, ale też większość rysunków Knaflewskiego. Grupa została rozwiązana w 1990 roku.
Surtout, améliorer la procédure de filtration de l’air supérieur au-dessus des recommandations pour le traitement de la prostatectomie. Ces changements physiques, les sociétés pharmaceutiques paient pour epharmaciefrance.com les sites de match des deux côtés.
Na pierwszej indywidualnej wystawie (Galeria Miejska Arsenał w Poznaniu, 1993 r.), debiutując jako KNAF, nawiązał w swojej pracy Kalendarz do motywów, które wielokrotnie pojawiały się w rysunkach z okresu Koła Klipsa, czyli „korzonków-plemników” i krzyży. Knaflewski wykorzystał do realizacji Kalendarza faktyczne korzonki roślin, oplatając je dodatkowo włosami. Zapoczątkował w ten sposób obszerny cykl prac zwanych Miesiącami.
Pod koniec tysiąclecia Knaflewski zaczął do swoich prac wprowadzać elementy dźwiękowe, rozpoczynając od audioperformansu w 1999 roku – gry na odpowiednio zmodyfikowanej trumnie – w poznańskiej Galerii AT. Działania na trumnie były wielokrotnie powtarzane na przestrzeni lat w kolejnych performansach artysty i stały się kanoniczne dla jego twórczości. Audioperformans doczekał się rejestracji w 2003 roku w Galerii Piekary (pt. Trumna Elektryczna).
Pierwsza dekada XXI wieku to przede wszystkim instalacja z użyciem lightboxa pt. Catolic-Cola (2001), Good mit uns (2004) oraz osiem lightboxów pt. Killing me softly (2005), powiązanych z filmem i obiektem pt. Spirit (2005). Prace te stanowią każdorazowo mocny komentarz do klerykalizmu, komercjalizmu, granic władzy i radykalizmu ideologii.
Kolejna ważna seria prac przedstawiona została w roku 2008, na indywidualnej wystawie w Galerii Piekary w Poznaniu, zatytułowanej Skrzyżowanie przeciwko rondom. Na wystawę składały się takie filmy jak: Złap F., White Power, Nagłe załamanie turystyki oraz Cement (dwa ostatnie prezentowane na ekranach trzymanych przez przebrane i upozorowane manekiny), a także instalacja zatytułowana, jak sama wystawa.
Ważnym wątkiem w twórczości Knaflewskiego jest refleksja nad dydaktyką, instytucjonalnym kształceniem młodych ludzi. Jako profesor uczelni artystycznej, zwracał szczególną uwagę na kwestię budowania autorytetu pedagogicznego, metod nauczania oraz charakter wymagań stawianych uczniom: częstokroć zniewalających, ograniczających kreatywność i radość tworzenia, będących nadużyciem wobec wychowanków. Wątek ten uwidacznia się już poniekąd w filmie Spirit. Zostaje w pełni rozwinięty w instalacji premierowo pokazanej na wystawie Preface w 2012 roku w Galerii Piekary pt. Full screen (szkielet klatki opatrzonej kolcami o wymiarach 400 x 260 x 230 cm), do której dołączony został film This is the Soundtrack. Był to jednocześnie ostatni premierowy pokaz twórczości artysty.
Leszek Knaflewski zmarł 06.09.2014 r., w trakcie przygotowywania wystawy zbiorowej, prezentującej dokonania grupy Koło Klipsa w Muzeum Sztuki w Łodzi (Witalny realizm grupy Koło Klipsa, 12.12.2014-01.03.2015). W 2015 roku odbyła się istotna wystawa zbiorowa w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski pt. Przestrajanie. Leszek Knaflewski i audiosfera, na której zaprezentowano prace Knaflewskiego oraz jego studentów. W 2017 roku, również z inicjatywy CSW Zamek Ujazdowski, powstała kompozycja muzyczna autorstwa Roberta Curgenvena, Krzysztofa Cybulskiego i Michała Górczyńskiego, których zamiarem było przetworzenie i rozwinięcie pracy rozpoczętej przez Knaflewskiego, lecz nieukończonej z powodu śmierci – artysta pozostawił po sobie jedynie serię rysunków. Suma 4.30. Koncert dla Leszka Knaflewskiego stanowi więc impresję na temat koncepcji Knaflewskiego, jednocześnie będąc hołdem dla przedwcześnie zmarłego twórcy. W 2018 roku poznańska Galeria Miejska Arsenał, we współpracy z Katedrą Intermediów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, zainaugurowała poświęcony pamięci Leszka Knaflewskiego ogólnopolski konkurs KNAF – Nagroda im. Leszka Knaflewskiego dla młodych twórców. Konkurs dedykowany jest artystom posługującym się nowymi mediami, ze szczególnym uwzględnieniem tych, którzy łączą w swojej twórczości, podobnie jak ówczesny profesor Uniwersytetu, sztuki wizualne z dźwiękiem.
Mimo iż po śmierci artysty prace Knaflewskiego były pokazywane na wystawach zbiorowych, obecna wystawa – w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie – stanowi pierwsze pośmiertne, monograficzne ujęcie jego oeuvre. o iż po śmierci artysty prace Knaflewskiego były pokazywane na wystawach zbiorowych, pierwsze pośmiertne, monograficzne ujęcie jego oeuvre.
Patroni medialni: Radio Gdańsk, Radio Plus, In Your Pocket, Trojmiasto.pl, Pomorskie.eu, Prestiż Magazyn Trójmiejski, Rynek i Sztuka