Rzeźba – dialog z tworzywem, dialog z przestrzenią / 5.10.2023

Rzeźba – dialog z tworzywem, dialog z przestrzenią– rozmowa z Katarzyną Józefowicz, Teresą Klaman i Robertem Kają Panel dyskusyjny o rzeźbie współczesnej
5.10.23 (czwartek), godz. 18:00
Państwowa Galeria Sztuki, Plac Zdrojowy 2, Sopot
Spotkanie w ramach wystawy Tony”ego Cragg”a. Alternatywna rzeczywistość.
Wstęp na spotkanie bezpłatne

Panel dyskusyjny dotyczący rzeźby współczesnej na przykładzie środowiska związanego z PWSSP, a później ASP w Gdańsku. Zaprezentowany zostanie proces rozwoju rzeźby na terenie Trójmiasta na przykładach takich artystów jak Stanisław Horno – Popławski, Franciszek Duszeńko, następnie Stanisław Radwański, Sławoj Ostrowski, Edward Sitek, Teresa Klaman. Kolejne pokolenie rzeźbiarzy to Zdzisław Pidek, Katarzyna Józefowicz, Wojciech Sęczawa, Grzegorz Klaman, których twórczość i wpływ na młodsze pokolenie rzeźbiarzy znajduje bezpośrednie przełożenie na bieżącą scenę artystyczną Trójmiasta. Prezentowane przykłady będą dotyczyły rzeźby tak w przestrzeni publicznej jak w salach wystawowych.

Przywołany zostanie aspekt lokalności, doświadczenia regionalności, który porusza w swoim tekście „Zatrzymane w pamięci” Zofia Watrak.

Teresa Klaman urodzona w Gdańsku. Absolwentka Wydziału Rzźby PWSSP w Gdańsku (1972). W latach 1973 – 2019 była pracownikiem dydaktycznym w macierzystej uczelni. Prace z zakresu rzeźby, ceramiki i rysunku prezentowała na kilkunastu wystawach indywidualnych . Brała udział w około kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w kraju i za granicą.
Udział w sympozjach i plenerach: Międzynarodowe Sympozjum „ Ceramika dla Architektury” –Kadyny, Międzynarodowe Sympozjum Realizacyjne – Muritz/Wigry, II i III Międzynarodowe Sympozjum Rzeźbiarskie – Lentzke k/Berlina. Dwukrotny udział w Międzynarodowym Plenerze Ceramiczno- Rzeźbiarskim w Bolesławcu . Dziesięciokrotny udział w plenerach rzeźbiarskich w granicie – Wdzydze Kiszewskie, trzykrotny udział w sympozjach rzeźbiarskich w Orońsku.
Nagrody i wyróżnienia: m.in. I Nagroda na Triennale Sztuki Gdańskiej (1989), wyróżnienie w Konkursie na Rysunek o Nagrodę im. Daniela Chodowieckiego (2002) i na Ogólnopolskiej Wystawie „Muzyka i Taniec” (1979), medale na II, III i IV Biennale Sztuki w Sopocie i na III Biennale Małych Form Rzeźbiarskich w Poznaniu. W 2018 uhonorowana odznaką Zasłużony dla Kultury Polskiej.
Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki (1979, 1981), stypendystka Rządu Fińskiego (1988) i Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej (1996). Ekspozycje stałe: Muzea i galerie sztuki współczesnej w Gdańsku, Szczecinie, Poznaniu, Orońsku, Berlinie, Norymberdze, w Wigierskim Parku Narodowym, w parkach Grunwald k/Monachium, Duseldorfie, Bickenbach k/Darmstadt, Sopocie, Kunstforu – Piaristen w Wiedniu.

Katarzyna Józefowicz urodziła się w 1959 roku w Lublinie. W latach 1981-86 studiowała na Wydziale Rzeźby w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku. Pracę dyplomową przygotowała pod opieką prof. Edwarda Sitka. Mieszka i pracuje w Gdańsku. Prowadzi II Pracownię Rzeźby na Wydziale Rzeźby i Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku.
Jest autorką rysunków, rzeźb i instalacji. Eksploruje to co powszechne, zwyczajne i potoczne. Opisując otaczającą ją rzeczywistość najczęściej sięga po papier – materiał uznawany za nietrwały, skazany na destrukcję i krótkotrwały żywot. Jej prace były prezentowane na wystawach indywidualnych m.in. w galeriach: Koło w Gdańsku, Foksal w Warszawie, FGF w Warszawie, Arsenał w Białymstoku, Białej w Lublinie, CSW Zamek Ujazdowski w Warszawie, BWA w Jeleniej Górze, GGM w Gdańsku, CSW Łaźnia w Gdańsku, CRP w Orońsku, Platan w Budapeszcie, MMC w Wilnie, Li Space w Pekinie . Brała udział w 2 Biennale w Berlinie, XIII Biennale w Sydney, X i XV Międzynarodowym Triennale Tkaniny w Łodzi itd.

Prof. dr hab. Robert Kaja pracuje w ASP Gdańsk, w 1992 uzyskał dyplom w pracowni prof. Franciszka Duszeńki. Wieloletni asystent prof. Zdzisława Pidka. Od 2004 roku prowadzi pracownię Projektowania i Organizacji Przestrzeni na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. Dziekan Wydziału Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku. Pracownik Katedry Specjalizacji na Kierunku Rzeźba. Organizator warsztatów i konferencji na temat relacji rzeźby i architektury, wielokrotny uczestnik lub organizator plenerów i wystaw w Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Autor zwycięskiego projektu w konkursie na pomnik Bolesława Leśmiana w Zamościu, zrealizował granitową rzeźbę plenerową „drzewo życia” w Aberdeen w Szkocji -1994, pomnik Wydarzeń Zielonogórskich z 1960 roku w Zielonej Górze -2010, plafony Heweliusza i Fahrenheita na Politechnice Gdańskiej, rzeźbę plenerową w granicie 12=12 Strzegom – 2018. Wystawy: CRP w Orońsku, CSW Zamek Ujazdowski Warszawa, Łaźnia Gdańsk, Muzeum Narodowe Warszawa Gdańsk, BWA Katowice, Zielona Góra, Sopot, Muzeum Sztuki w Łodzi i inne.
Urodzony w 1965 r. w Bydgoszczy, rzeźbiarz, absolwent pracowni prof. F. Duszeńki na Wydziale

Rzeźby PWSSP w Gdańsku (1993). Profesor na Wydziale Rzeźby i Intermediów ASP w Gdańsku, aktualnie pełni funkcję dziekana. Prowadzi pracownię Projektowania i Organizacji Przestrzeni, pracownia realizuje program zajęć opartych o zagadnienia styku rzeźby z otoczeniem – przestrzenią publiczną. Autor kilkunastu wystaw indywidualnych. Artysta brał udział m.in. w wystawach: – „Elektryczny Pastuch” Galeria BWA Sopot 1993r. „K 18” Kassel Niemcy 1993r. „Idee poza ideologią” Centrum Sztuki Współczesnej Warszawa 1993r. „Ikonopress” Zamek Książąt Pomorskich Szczecin 1994r. „Status Quo” Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko i Muzeum Narodowe Warszawa 1996r. „Pokolenie” Galeria BWA Katowice 1996r. „O Nas Dzisiaj Sztuka Dwóch Czasów” Muzeum Narodowe Pałac Opatów Gdańsk 1999r. „Między Naturą a Kulturą” Galeria BWA Bielsko Biała 2002r. „Sztuka III RP” Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko 2003r. „Pamięć i Uczestnictwo” Muzeum Narodowe Pałac Opatów Gdańsk 2005r. „Like a rolling stone” Centrum Rzeźby Polskiej Orońsko 2009r. „Resistance” PGS Sopot 2010r. „Właściwość – Osobliwość” Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku 2016

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.

Dofinansowano ze środków Miasta Sopotu.