- Otwarcie: 10.03.2022 w godz. 18.00 – 19.00
- Wystawa czynna do 10.04. 2022
- Zwiedzanie codziennie, wtorek – niedziela 11.00 – 19.00
Wystawa fotografii „TATRY – Przestrzenie ulotne. Dwa spojrzenia” Konrada K. Pollescha i Krzysztofa Wojnarowskiego pomyślana jest jako dyskurs dwóch dojrzałych twórców o nieprzemijalności i ulotności przestrzeni Tatr, a także jako zderzenie dwóch języków fotografii, w którym współczesna technika cyfrowa spotyka się ze starymi, tzw. szlachetnymi technikami fotograficznymi.
Punktem wyjścia dla obu fotografów i przyjaciół stały się „pierwotne kadry” Krzysztofa Wojnarowskiego. Koncepcja ta pozwoliła twórcom prześledzić sposoby mierzenia się z zapisaną fotograficznie rzeczywistością i przyjrzeć się odmienności interpretacji.
Fotografie Krzysztofa Wojnarowskiego przyciągają dynamiką doskonale skadrowanego obrazu. Majestat Tatr, ich stałość i nieprzemijalność zanurzone zostają w subtelnym i chwilowym działaniu światła. Połączenie klasycznej górskiej fotografii, oddającej wiele szczegółów z reporterskim patrzeniem nadaje pracom Wojnarowskiego bardzo osobisty, emocjonalny wyraz. Fotografie prezentowane są w dużym formacie (90 x 60 cm) i zachęcają widza do kontemplacji.
Prace Konrada K. Pollescha, w technice gumy dwuchromianowej oraz brąz Van Dyke, prezentowane w nieco mniejszych formatach, wykonane ręcznie, monochromatyczne, mniej nakierowane na szczegół, jakby wyciszone, z równą siłą oddają hipnotyczne piękno Tatr i ich groźne oblicze. Siła ich wyrazu rodzi się z niedoskonałości, subtelnej odmienności każdej pracy.
Konrad K. Pollesch z założenia nie dąży do absolutnej perfekcji w wykonaniu gum, pozwala zaistnieć różnym niedoskonałościom, by tym samym podkreślić działanie przypadku w budowaniu obrazu. Dodatkowo, nie oprawiając prac w typowe passe partout ukazuje warstwy podłoża i warsztat twórczy. W kilku pracach wykonanych w technice gumy artysta wybrał „chropowate podłoże”, nietypowe dla tego typu techniki, ale w tym wypadku znakomicie podkreślające strukturę kamienia.
Prace obu twórców pokazane są raczej „na styku”. Zrezygnowano z edukacyjnego zestawiania ich blisko siebie. Pozwala to każdej wypowiedzi zaistnieć niezależnie.
Tekst: Danuta Węgiel
Krzysztof Wojnarowski o wystawie:
Nasza wystawa jest dialogiem dwóch twórców, dwóch pokoleń i dwóch różnych technik. Uznaję a priori, że jest ona moim sukcesem, w tym sensie, że udało mi się zainteresować swoją opowieścią innego twórcę; uznaję ją również za sukces Konrada w tym sensie, że potrafił moją opowieść przyjąć i wzbogacić swoją opowieścią, mimo że człowiekiem gór nie jest. Przestrzeń, o której mowa w tytule, jesteśmy skłonni uznawać za wielkość względnie stałą… Skąd więc tej górskiej przestrzeni ulotność?…
Góry żyją, tętnią zmianami… Czasami jest to furia niszczycielskiego żywiołu, a czasami figlarna gra mgieł balansujących na ostrej grani. Ale przecież góry otwierają też te przestrzenie, które są w nas. I one również ulegają ciągłym zmianom...
Prezentacja wystawy w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie została przygotowana i zrealizowana we współpracy z Agencją Zegart.
Konrad K. Pollesch
Urodził się w 1940 roku. W latach 1958–1963 studiował filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Zajmuje się portretem i pejzażem, a także specjalizuje się w fotografowaniu dzieł sztuki oraz dokumentowaniu wydarzeń kulturalnych. Współpracuje z licznymi czasopismami w kraju i za granicą. Od 1985 roku wykonuje zdjęcia w technice gumy dwuchromianowej. Ma w dorobku ponad 50 wystaw indywidualnych. Prace artysty znajdują się w zbiorach licznych muzeów w Polsce i na całym świecie.
Jest autorem zdjęć do albumów z serii „Muzea Świata” oraz dwóch autorskich monografii o Muzeum Czartoryskich w Krakowie. Współpracuje z licznymi czasopismami w kraju i za granicą.
W latach 1987–1990 dokumentował działania teatru Tadeusza Kantora Cricot 2, czego efektem były wystawy: „Nigdy tu już nie powrócę – fotografie z prób” (Cricoteka, Kraków 1988), „Kantor w fotografii Pollescha” (Pałac pod Baranami, Kraków 1989), „Kantor i jego teatr” (Nowohuckie Centrum Kultury, Kraków 1992), „Kantor – w drugą rocznicę śmierci” (Galeria Fotografii Atelier, Kraków 1992), „Tadeusz Kantor fotografato da Pollesch” (Instytut Polski, Rzym, 1995–1996).
Od 1985 roku wykonuje zdjęcia w technice gumy dwuchromianowej. Zaprezentował je na licznych wystawach w kraju i za granicą, między innymi: „30 gum z cmentarza Remuh” (Galeria Hadar, Kraków 1991), „Dwadzieścia zdjęć z jednego negatywu w technice gumowej” (Galeria ZPAF, Kraków 1992), „Pollesch w Atucie – gumy” (Galeria Klubu Fotograficznego Atut, Konin 1995), „Konrad K. Pollesch – guma” (Mała Galeria Fotografiki ZPAF, Toruń 1995), „Gumy”, (Galeria Fotografii B&B, Bielsko-Biała 1996), „Gumy Pollescha”, (Galeria Krytyków POKAZ, Warszawa, 1996), „Krajobrazy, gumy, portrety”, (Pałac Sztuki, Kraków, 1997).
Konrad K. Pollesch uczestniczył w wielu zbiorowych prezentacjach sztuki, między innymi: „Polska współczesna fotografia artystyczna”, (Warszawa/Wrocław 1985), Międzynarodowe Biennale Grafiki, Kraków 1986, „40 lat ZPAF”,(Warszawa 1987), „Fotografia polska 1889–1979”, (Nowy Jork, Chicago, Paryż, Londyn, 1979), „Przemoc, seks, nostalgia”, (Stara Galeria ZPAF Warszawa 1989 / I nagroda w dziale „Nostalgia”).
Ma w dorobku ponad 50 wystaw indywidualnych w kraju i za granicą, między innymi w USA, Kanadzie, Austrii, Belgii, Szwajcarii, Izraelu, Czechosłowacji i we Francji.
Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeum Narodowego w Krakowie i Muzeum Narodowego we Wrocławiu, w Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Krakowie, Muzeum Fotografii w Krakowie, Muzeum Sztuki w Łodzi, International Center of Photography w Nowym Jorku, Museum of Modern Art w Nowym Jorku, Library of Congress Waszyngtonie, Musée d’Art et d’Histoire we Fryburgu oraz w licznych kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Krzysztof Wojnarowski
Urodził się w 1964 roku w Krakowie. Ukończył filologię angielską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest wydawcą, redaktorem, tłumaczem i fotografikiem, zrzeszonym w Związku Polskich Artystów Fotografików.
Wychowywał się w atmosferze fascynacji Tatrami, a także postacią i muzyką Mieczysława Karłowicza. Po raz pierwszy oglądał Tatry jako dziecko, na fotografiach wykonanych przez kompozytora, a jednym z pierwszych utworów muzyki klasycznej, którego słuchał, był „Koncert skrzypcowy A-dur, op. 8” – ulubiony utwór jego ojca.
Uprawia letnią i zimową turystykę wysokogórską, interesuje się historią taternictwa.
Od wczesnej młodości zajmuje się fotografią pejzażową, którą do niedawna traktował jako bardzo osobisty sposób obcowania z naturą, niechętnie prezentując prace w szerszym gronie. Po wieloletniej fascynacji tradycyjną fotografią czarno-białą, obecnie głównie koncentruje się na barwnej fotografii cyfrowej, próbując uchwycić ulotną grę światła w górskim krajobrazie.
W 2009 roku został zaproszony przez Muzeum Historii Fotografii do udziału w VI Krakowskiej Dekadzie Fotografii zorganizowanej dla upamiętnienia setnej rocznicy śmierci Mieczysława Karłowicza. Zaprezentował zbiór dwudziestu trzech prac pod tytułem „Impresje karpackie”. Od tego czasu otrzymuje liczne zaproszenia od muzeów i galerii sztuki w całym kraju i zagranicą, gdzie prezentuje swoje kolejne wystawy.
W 2012 roku, jako autor zdjęć, wydał wspólnie z Michałem Jagiełłą album poetycki „Tatry. Koncert na dwóch”, który jest próbą nawiązania artystycznego dialogu między wierszem i obrazem.
Piękno ukryte w pejzażu Wojnarowski traktuje jako pretekst do podjęcia wyprawy w głębsze wymiary rzeczywistości oraz do odkrywania własnej przestrzeni wewnętrznej. Bardzo emocjonalny dialog z naturą stara się przełożyć na język obrazu, zdając sobie sprawę, że nie zawsze jest to możliwe.
