„Józef Robakowski. Baczność! Wysokie napięcie!”

11 maja – 24 czerwca 2018
Wystawa czynna:
do 21 czerwca od wtorku do niedzieli w godz. 11:00 – 19:00od 22 do 24 czerwca codziennie w godz. 10:00 – 20:00
Wernisaż: 10 maja 2018 o godz. 19:30

POZIOM 0

„Józef Robakowski. Baczność! Wysokie napięcie!”

kurator: Cezary Pieczyński

Współorganizator: Galeria Piekary

Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie zaprasza na wernisaż monograficznej wystawy jednego z najwybitniejszych polskich artystów XX i XXI w., który odegrał niebagatelną rolę w kształtowaniu powojennego oblicza sztuki – Józefa Robakowskiego.
Na wystawie pt. „Józef Robakowski. Baczność! Wysokie napięcie!” prezentowane są prace z kolekcji artysty oraz kolekcji prywatnych z całego okresu działalności twórczej Józefa Robakowskiego w różnych technikach artystycznych od prac z wczesnego okresu twórczości, jak np. 4 pola ostrości czy Dmuchana głowa, po ostatnie realizacje.  
W okresie studiów w Toruniu Józef Robakowski interesował się przede wszystkim fotografią, fotokolażami oraz fotoobiektami (od 1960 r.; fotografiami, które odrywały się od standardowo płaskiej powierzchni materiału fotograficznego i zyskiwały trójwymiarowość, ulegały uprzestrzennieniu). Lata 70. w twórczości Robakowskiego to początki cyklu Kąty energetyczne, szeroko eksponowanego na wystawie, który spajał różnorodne zainteresowania artysty i był realizowany w różnych mediach, od prac na papierze, fotografii, prac akrylowych, instalacji, poprzez wideo i film, a także koncepcje teoretyczne. Działania te były „[…] wyrazem fascynacji problemem istnienia KĄTÓW jako swego rodzaju geometrii intuicyjnej” (Józef Robakowski, 1979-1997).
Wiele kanonicznych dla twórczości Robakowskiego filmów powstało w trakcie działania Warsztatu Formy Filmowej, przykładem może być prezentowany na sopockiej wystawie wideoperformance Idę z 1973 roku, w którym artysta nagrywa własną wspinaczkę po schodach, a film (dźwięki, ruchy kamery, kadry) jest ściśle zespolony z ciałem artysty.
Spora część prac Józefa Robakowskiego ma charakter autobiograficzny – przykładem jest wideo O palcach z 1982 roku. Każdy z palców obdarzony zostaje własną historią.
W 1989 roku artysta nagrywa Moje Videomasochizmy – dokamerową parodię działań performatywnych ówczesnych artystów, w których okaleczali się. Robakowski posługując się różnymi narzędziami (np. grzałka do wody), i dbając o realistyczne efekty dźwiękowe, odgrywa tortury na własnej twarzy. Kontynuacją tego pomysłu był performance Jestem elektryczny z 1996 roku, który odbył się w studiu telewizyjnym (z transmisją na żywo i przy udziale publiczności). Robakowski prosił poszczególne osoby o „dokręcenie” napięcia na specjalnie zaprojektowanym urządzeniu, do którego się podpiął.

Józef Robakowski (ur. 20 lutego 1939 r.) to artysta, który realizuje się w takich mediach jak fotografia, wideo, film i kino poszerzone, instalacja, performance, ale również techniki tradycyjne, np. na papierze. Studiował historię sztuki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu im. Mikołaja Kopernika w Toruniu, co mocno wpłynęło na jego twórczość, za pomocą której niejednokrotnie poddaje analizie i badaniu samo medium. Już w Toruniu działał aktywnie w wielu grupach artystycznych: Oko (1960), Zero-61 (1961-1969), Krąg (1965-1967), Studencki Twórczy Klub Filmowy „Pętla” (1960-1966). Warto zwrócić szczególną uwagę na grupę Zero-61, której założeniem było odcięcie się od kontekstu politycznego oraz aktualnych tendencji estetycznych, co determinowało zrzeszonych studentów do eksperymentów z danym medium.
Robakowski uczęszczał także do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, gdzie studiował na Wydziale Operatorskim, a obecnie jest profesorem tejże uczelni. Tam również od początku aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym współorganizując Warsztat Formy Filmowej (1970-1977) i Telewizyjną Grupę Twórczą STACJA „Ł” (1991-1992). Na uwagę zasługuje Warsztat Formy Filmowej, który przez wzgląd na są awangardowość działał niezwykle ożywczo na ówczesną, polską scenę artystyczną, ale też którego specyfika pozwoliła dookreślić drogę twórczą samego Józefa Robakowskiego. Jedną z najważniejszych idei Warsztatu Formy Filmowej, podobnie jak toruńskiej grupy Zero-61, było sprawdzanie granic medium, szukanie nowych sposobów wyrazu artystycznego – poza wytyczonymi przez Uczelnię regułami i propagowanymi koncepcjami. Od 1978 roku, i po dziś dzień, prowadzi Galerię Wymiany, czyli prywatną galerię sztuki współczesnej, której głównym celem jest „wymiana myśli artystycznej, powodowanie fermentu i wskrzeszanie twórczych inicjatyw”. Pełnił funkcję redaktora takich wydawnictw jak „Nieme kino” i „Pst!”.


The State Gallery of Art in Sopot is proud to invite you to a preview of a monographic exhibition showing the oeuvre Józef Robakowski, one of the most eminent Polish artists of the 20th and 21st century, whose contribution to Polish post-war art simply cannot be overstated.
The exhibition entitled Józef Robakowski. Danger! High Voltage! features works from the collection of the artist as well as private collections, spanning Robakowski’s entire creative output in the various techniques he employed, from the early period—with pieces such as 4 Fields of Focus or Inflated Head – to his final works.
During his studies in Toruń Józef Robakowski was interested chiefly in photography, photocollages and photoobjects (from 1960 onwards; the latter departed from the default, flat surface of the photographic material and gained a three-dimensional aspect, becoming spatialized). The 1970s saw Robakowski embark on Energetic Angles, a series widely present at the exhibition, as it amalgamated various interests of the artist and utilized a range of media, from paper, photography, acrylics, installations, to video and film as well as theoretical concepts. These projects “[…] embodied the fascination with the existence of ANGLES as a kind of intuitive geometry” (Józef Robakowski, 1979-1997).
Numerous canonical films in Robakowski’s oeuvre were made as part of the Workshop of Film Form, such as the 1973 video-performance I’m Going that audiences will be able to see at the Sopot exhibition, in which the artist records himself climbing the stairs while the film itself (sounds, movements of the camera, shots) are almost intrinsically coupled with the body of the artist.
A fair proportion of works created by Robakowski are autobiographical ones, for instance the video entitled About Fingers, made in 1982, where each finger is endowed with its own story.
In 1989, Robakowski created My Video-Masochisms, a parody-to-camera echoing performative projects of the then artists in which the latter would resort to self-mutilation. Using various devices (e.g. portable water heater) and taking care to provide the accompaniment of realistic sound effects, the artist acted out tortures performed on his face. The concept found its continuation in the performance I Am Electric (1996), which took place in a television studio (with a live broadcast and audience participation). Robakowski would ask individual persons to “crank up” the voltage on a specially designed device, the power from which ran through his body via cables.

Józef Robakowski (born February 20th, 1939) is an artist whose creative potential is released in a range of media, such as photography, video, film and expanded cinema, installation, performance, as well as traditional techniques, e.g. on paper. Robakowski studied art history at the Faculty of Fine Arts, Nicolaus Copernicus University in Toruń, which proved to have a substantial influence on his work, as he has often analyzed and studied the medium itself. While in Toruń, Robakowski was an active contributor to many art groups, such as Oko (1960), Zero-61 (1961-1969), Krąg (1965-1967), or Students’ Creative Film Club “Pętla” (1960-1966). Zero-61 is exceptionally noteworthy, as its members subscribed to isolation from political contexts and current aesthetic tendencies, which fostered intense experimentation with a medium of their choice.
Robakowski also attended the programme at the Faculty of Cinematography, Łódź Film School, where he is now a professor. From the very outset, he was an active participant of the artistic life there, co-organizing the Workshop of Film Form (1970-1977) and the Creative Television Group STACJA “Ł” (1991-1992). The former deserves particular attention, both because its avant-garde inventiveness had a singularly invigorating influence on the Polish art scene at the time, and due to the fact that its unique profile enabled Robakowski’s own creative path to crystallize. One of the most important premises adopted by the Workshop, which in this respect was akin to the Zero-61 group, was testing the boundaries of the medium and seeking new means of artistic expression that transgressed on the rules imposed by the School and went beyond the concepts in vogue. Since 1978, Robakowski has been running the Exchange Gallery, a private gallery of contemporary art, which aims to foster “exchange of artistic thought, stir thing up, and incite creative initiative. Also, Robakowski contributed as editor to such publications as Nieme kino and Pst!.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszy Promocji Kultury.

• 

• 

•